Geen ZZK zonder onze fietshelden. Vrienden, collega’s, individuen, familieleden die de strijd aan durven gaan en zich kilometerslang in het zweet werken. In de rubriek ‘5 vragen aan’ zetten wij ze in het zonnetje. In deel 6: Desiree van der Sluis, die met vriendinnen Nicolien, Marieke en Charlotte 50 kilometer gaat afleggen als de Anti-Lopes. Het is een vriendinnenuitje, maar ook veel meer dan dat.
1) Vier vrouwen op de fiets. Dat is een gezellig boel! Vertel eens, waarom doen jullie mee?
“Vanuit de vereniging Crohn & Colitis NL kreeg ik een mailtje dat de MDLS de ZZK organiseert. Vorig jaar heb ik met Nicolien al fietsend vriendinnen door het land bezocht. Dit was een spontaan idee en vooral een uitdaging met mijn Crohn. Het was zo’n overwinning op mijzelf, dat ik Nicole meteen appte toen ik het mailtje over de ZZK. Zij was direct enthousiast en wilde meedoen. Nadat we het anderen hadden verteld, besloten Marieke en Charlotte ook om mee te gaan.”
2) Wat een lieve vriendinnen!
“Ja, ik vind het zo ontzettend lief en een onwijs mooi gebaar dat mijn vriendinnen mij willen steunen. Het is fijn om te weten dat je vriendinnen er voor je zijn, in goede en slechte tijden. Ze steunen me met alles wat ik doe en willen letterlijk en figuurlijk met mij meefietsen tot het einde. We hebben overigens niet met elkaar gefietst of geoefend. Maar ik weet zeker dat we dit gaan halen, desnoods op wilskracht.”
3) Je haalde Crohn al even aan. Hoe beïnvloedt deze ziekte jou?
“Al mijn hele leven heb ik last van buikpijn en heb ik regelmatig erge diarree, maar er is lang niets uit onderzoek gekomen. Toen ik 10 jaar geleden alleen nog maar bloed als ontlasting had, gingen de alarmbellen af. Helaas heeft het lang geduurd voordat het duidelijk werd dat ik de ziekte van Crohn had.
In 2019 ben ik zo ziek geweest dat ik wegens gezondheidsredenen genoodzaakt was om te stoppen met werken. Mijn dagen zien er daarom nu verschillend uit. De ene dag heb ik energie en ga ik een stuk wandelen of doe ik vrijwilligerswerk. De andere dag ben ik te moe of heb ik zoveel buikpijn dat ik de deur niet uit ga en gekluisterd ben aan het toilet. De ziekte heeft dus een grote impact op mijn sociale leven en dagelijkse bezigheden.”
4) Wat een moeilijke periode moet dit voor je zijn geweest. Hoe ben je ermee om gegaan?
“In het begin vond ik het moeilijk te accepteren en moeilijk om dit aan vriendinnen te vertellen. Aan de buitenkant zie je namelijk niet dat ik de ziekte heb. Dat is soms fijn, maar je stuit ook op een hoop onbegrip. Want waarom was ik gister wel bij een verjaardag, maar kan ik de dag erna niet werken? Ik heb geen controle over hoe ik mij voel, dat kan zelfs per dagdeel verschillen.
De afgelopen 10 jaar heb ik geleerd wie mijn echte vrienden zijn en op wie ik kan rekenen. Bij hen, mijn familieleden en vriend kan ik last minute afzeggen voor een feestje zonder dat ze boos worden of mij niet meer voor een andere keer uitnodigen. Ook als ik in het ziekenhuis lig of ziek ben en de deur niet uit kan, staan ze voor mij klaar. Ze vragen of ze boodschappen moeten doen of komen mij opzoeken in het ziekenhuis. Ik ben enorm dankbaar voor de lieve mensen om mij heen.”
5) En nu ga je met drie van hen de ZZK fietsen, voor de eerste keer! Vinden jullie het spannend?
“Ik heb er onwijs veel zin in en hoop vooral dat het een leuke en gezellige dag wordt met de meiden. Natuurlijk willen we ook de eindstreep halen, zodat we geld ophalen voor het goede doel en hiermee ook meer bekendheid over en begrip voor de verschillende ziektes krijgen. Ik ben wel wat gespannen en duim dat mijn lichaam mij niet in de steek laat. Maar, we gaan er gewoon voor!”
