Marieke gaat samen met team 'Belly Racers' de uitdaging aan en fietst samen met haar vriendengroep voor meer onderzoek. Ze heeft de ziekte van Crohn. “Elk jaar wil ik iets doen voor een goed doel en al eerder heb ik voor goede doelen meegedaan aan fietstochten. Opeens dacht ik; waarom doe ik dat niet een keer voor ’t doel waar ik zélf veel mee heb? Het voelt goed om voor mijn ‘eigen doel’ iets te gaan doen. We fietsen veel met onze vriendengroep, dat is vooral gezellig en ook bijzonder. Er doet bijvoorbeeld ook een vriend mee waarvan zijn vrouw darmkanker heeft gehad en zijn dochter ook ziekte van Crohn heeft. In onze groep heeft iedereen zijdelings wel met spijsverteringsziekten te maken.
Crohn heeft dagelijks impact
“Mijn ziekte heeft dagelijks invloed op mijn leven, omdat ik er altijd rekening mee moet houden. Op dit moment gaat het heel goed! Maar daar doe ik dan ook veel voor: Sporten en gezond eten helpen me hierbij. Wel moet ik elke acht weken naar het ziekenhuis voor een dag-opname, dan krijg ik medicatie toegediend. Dit doe ik nu sinds 10 jaar en ook dit helpt mij echt. Maar van Crohn raak ik ook vaak erg vermoeid, elke dag komt het toch weer terug op een bepaalde manier. In het begin vond ik het daarom ook lastiger om ermee te dealen. Ik kon dan zomaar dagenlang ziek op bed liggen, kon niet mee met vrienden of familie om leuke dingen te doen, dat beperkte me enorm om niet mee te kunnen met de rest.
“Ik kan ermee leven”
Dat is een bepaalde acceptatie die ik heb omarmd, natuurlijk ook doordat de medicatie mij helpt en het op het moment goed met me gaat. Als je het eenmaal hebt geaccepteerd, dan denk ik dat je er eigenlijk ook goed mee kunt leven; ik althans op dit moment wel. Ik weet alleen ook dat het bij veel mensen minder goed gaat dan bij mij. Een aantal jaar geleden is er een knop bij me omgegaan. Ik probeer mijn rust te pakken, maar heb ook grote aanpassingen in mijn leven gedaan. Zo heb ik een carrièreswitch gemaakt van de horeca naar een baan als salesmanager. Dat geeft regelmaat aan mijn leven en dat helpt enorm. Toen ik nog in de horeca werkte, had ik last van veel ontstekingen omdat mijn lichaam ontregeld raakte door het gebrek aan regelmaat. Dankzij een ritme gaat het nu goed. Als ik mijn lichaam fit houd en daar goed voor zorg, dan heb ik simpelweg een beter leven.
“Zie je wel, ik kán het gewoon!”
Daarom sport ik dus ook heel graag! Ik loop hard, tennis en fiets. Daarnaast ook een beetje pilates om weer de balans terug te vinden voor mezelf en te herstellen. Ik heb er enorm veel zin in om samen te strijden tijdens de Zuiderzee Klassieker. Ik heb de laatste jaren regelmatig iets gedaan waardoor ik er sterker uit ben gekomen en meer zelfvertrouwen heb gekregen. Een aantal jaar geleden heb ik bijvoorbeeld in teamverband 500 km gefietst binnen 24 uur voor 't goede doel. Vervolgens heb ik ook nog eens de Mont Ventoux gefietst; wat een uitdaging was dat! Daar heb ik wel echt een tik van gekregen, ik heb twee weken moeten herstellen daarna, maarben daar echt sterker uitgekomen.
Ik dacht: “Zie je wel, ook dit kan ik gewoon! Ook al heb ik die ziekte, ik kan dit. En zo ben ik steeds een stapje verder gegaan en kom er sterker uit. Je krijgt mij er niet zomaar onder.”
