Een geweldige teamnaam hebben de drie enthousiaste dames, die fietsen voor hun collega Ton, bedacht. Ton (55) kreeg een paar jaar geleden de diagnose darmkanker. Voor de derde keer doen ze mee en het bijzondere is dat Ton dit jaar zelf meefietst! Een verhaal over collegialiteit, strijdbaarheid en doorzettingsvermogen. Wat doe je als je collega ernstig ziek blijkt? Blijf je dan zitten met dat gevoel van machteloosheid of onderneem je actie? De Girls on Fire wisten er wel raad mee; zij besloten om niet langer aan de zijkant te blijven staan, maar mee te fietsen met de Zuiderzee Klassieker en geld in te zamelen voor meer onderzoek.
Net na de darmoperatie van Ton reden ze voor de eerste keer mee met de Zuiderzee Klassieker. Dit gaf het team echt een boost. De collega’s hebben een goede band met elkaar. Toen Ton ziek werd zagen ze elkaar een hele tijd niet. Als collega’s is het lastig om te bepalen welke status je hebt ten opzichte van familie en vrienden voor iemand die zo ernstig ziek is. Vaak worden zulke dingen in familiekring besproken maar Ton betrok ook zijn collega’s erbij. Marije: 'We pasten zelfs ons trainingsrondje aan, zodat we aan het einde koffie konden drinken bij Ton.' Mariëlle: 'Door het fietsen was het ook makkelijker om bij elkaar op visite of ziekenbezoek te gaan, dit maakte de drempel een stuk lager.' Ze werden een steeds hechtere groep en deelden het hele proces met elkaar.
Ton is afgelopen twee jaar bij de Zuiderzee Klassieker komen kijken om de Girls on Fire aan te moedigen. Dit jaar fietst hij zelf mee! Riana: 'Dit is voor ons natuurlijk heel bijzonder!’ Het eerste jaar dat de Girls on Fire meefietsten stond Ton op het rustpunt bij de Yakult-fabriek in Almere. Hier had hij met een bandje geregeld dat ze het nummer ‘Girls on fire’ zouden spelen, zodra zijn collega’s op het rustpunt zouden arriveren. De band kende het nummer niet, maar gingen het meteen instuderen. Toen de Girls on Fire bij de Yakult-fabriek aankwamen, speelde de band met veel plezier het liedje. Marije: 'Dit was echt zo gaaf, wij heten zo omdat Ton hier altijd binnenstapt met koffie en zegt: Hello, Girls on Fire!’ Vorig jaar had Ton vlak voor de Zuiderzee Klassieker goed nieuws gekregen, hij had geen verdere uitzaaiingen. Toen had hij natuurlijk een fles champagne meegenomen.'We moeten in ons achterhoofd houden dat we ook wel eens slecht nieuws kunnen krijgen’, zegt Marije. Op dit moment gaat het gelukkig heel goed met Ton.
Het team moet nog wel hard trainen voor 29 september. Dit jaar rijden ze ook meer kilometers, namelijk de 80. Het team bestaat uit: een ex-wedstrijdwielrenster, een sportieveling en iemand die voorheen nog niet bekend was met wielrennen. Riana: 'Ik weigerde het eerste jaar om op een elektrische fiets te fietsen. Ik ging naar de fietsenmaker met de vraag of hij misschien een fiets te huur had voor zes weken. De fietsenmaker vond het een heel mooi doel en heeft de fiets zes weken gratis uitgeleend!' Zo ging ze van 'geen ervaring' naar een wielrentocht van 60 kilometer in zes weken. Riana: ‘Uiteindelijk heb ik de fiets ook gekocht, ik gebruik hem nu nog steeds!’
Het mooiste moment van de dag vinden zij de namen op de weg. Marije: ‘Vorig jaar had een grote groep mannen een emotioneel moment bij de naam voor wie zij fietsten. Dan sta ik wel even stil bij de gedachte dat we moeten koesteren dat het zo goed gaat met de gezondheid van Ton. Je ziet op zo’n dag in dat het ook anders kan lopen..’
De komende maanden gaat het team op zoek naar nog meer sponsors. Ton is al behoorlijk op dreef. 'Als je al een paar jaar meefietst wordt het wel wat lastiger om sponsors te vinden, zegt Mariëlle. Als tip geeft ze nog mee: 'Benader mensen persoonlijk en vertel je verhaal.'
Wil je de Girls on Fire graag helpen en een bijdrage leveren aan de Zuiderzee Klassieker, bekijk dan hier hun actiepagina: https://2018.zuiderzeeklassieker.nl/team/girls-on-fire
